Stephanie van den Brink wilde van de kruisingen af
“Ik heb altijd al een passie gehad voor alles met wielen, zoals motoren en auto’s”, zegt Stephanie van den Brink. “Op m’n zestiende rolde ik via een uitzendbureau in het vak van verkeersregelaar. Eerst parttime op onder andere evenementen, later fulltime op de bouw, op kruisingen en bij stoplichten. Na dat zeven jaar gedaan te hebben, bedacht ik me – ondanks dat ik het werk hartstikke leuk vind – dat ik niet mijn hele leven op kruisingen wilde staan.”
Mijn leven
Wie: Stephanie van den Brink (28)
Truck: Scania
Bedrijf: C. van den Brink Transporten, Zeewolde
“Een paar maanden later haalde ik mijn C-rijbewijs en inmiddels rij ik alweer vijf jaar op de vrachtwagen. Eerst drie jaar op een bakwagen en vervolgens op een vuilniswagen in Amsterdam. Dat laatste vond ik lichamelijk veel te zwaar. Toen ik vervolgens mijn CE-rijbewijs haalde, ben ik bij mijn vorige werkgever een tijdje op een combinatie gaan rijden. Een mooi span, maar uiteindelijk ben ik bij C. van den Brink terechtgekomen en rij ik nu weer lekker op een bakwagen. Dat is mijn eigen keuze geweest. Een vak apart.”
Stephanie van den Brink: het is nu lastig onderweg
“Als ik het mocht overdoen, zou ik weer dezelfde keuze maken. Chauffeur zijn is het leukste beroep dat er is. Lastig is nu alleen wel alles rondom corona. Zo zitten we met langere wachttijden, omdat op bestemmingen vaak bij iedere chauffeur de temperatuur wordt gemeten en een formulier ingevuld. Ook mag je op de meeste plaatsen niet naar binnen naar een toilet. Voor vrouwen is dat erg lastig. En van een Dixie wil je geen gebruikmaken, want je wilt niet weten hoe vies die vaak zijn. En moet je zes keer op een dag naar een betaalde toilet bij een pompstation, dan loopt dat ook aardig op. Vandaar dat ik probeer om onderweg zo weinig mogelijk te drinken.”
Lees het volledige artikel in Routiers. Nog geen abonnee? Klik HIER.
