Je kunt eigenaresse Mieke Adams wel honkvast noemen. Ruim veertig jaar terug ging zij als jongste medewerker aan de slag in nostalgisch restaurant De Elft, en ze heeft er nog geen genoeg van. Sinds zeventien jaar is het bedrijf in haar handen. “En in 2025 bestaan we honderd jaar!”

Veranderingen vindt de eigenaresse al snel flauwekul. Sinds haar eerste kennismaking met het horecabedrijf is er natuurlijk wel het een en ander aangepast, maar niet heel veel. Zo bevond zich op de plek waar nu de rookruimte zit, een paar jaar geleden nog een tweede ingang. Op die plek aan de wand prijken nu sfeervolle zwart-witfoto’s met vrachtwagens en chauffeurs uit het begin van de vorige eeuw.

Met de tijd mee

Mieke gaat wel met de tijd mee. De Elft heeft wifi en goede camerabewaking, en het glanzende sanitair is overduidelijk nieuw. De eigenaresse toont vier brandschone, strakgelijnde douches, toiletten en aparte wastafels, die sinds een paar maanden klaar zijn. Het was een flinke kostenpost, maar ook een goede investering, zegt ze. Hoewel allerlei soorten mensen aanschuiven op verschillende dagen en tijdstippen in het Velpse restaurant, zijn er rond 20.00 uur louter en alleen chauffeurs, aldus Mieke. “De meesten zijn van Nederlandse bodem, maar ook Belgen, Fransen en Duitsers weten de weg hierheen te vinden. Ze eten wat, praten met elkaar, kijken tv en leggen soms een kaartje. Of ze houden contact met het thuisfront via WhatsApp. Een enkeling neemt de moeite om te gaan hardlopen of om baantjes te trekken in het zwembad van Grave.” Het zijn bijna allemaal vaste gasten. “We kennen vrijwel iedereen. Sommigen kwamen al als klein jongetje met hun vader mee.”

Lees het volledige artikel in Routiers. Nog geen abonnee? Klik HIER.
Lees HIER meer Mijn Routiers-samenvattingen.