‘De mens in de chauffeur wordt vergeten’

“Na ruim twintig jaar magazijnwerk te hebben gedaan, heb ik drie jaar geleden voor het vak van chauffeur gekozen”, vertelt André Dillerop in deze speciale aflevering van Mijn Leven: Mijn Leven in de coronacrisis. “De mens in de chauffeur wordt vergeten.”

Mijn Leven in de coronacrisis
Wie: André Dillerop
Bedrijf: Otten Hoogeveen
Truck: Renault

“Een goed moment, want Ik had op dat moment enkele nieuwe logistieke certificaten nodig. Bovendien heb ik door mijn werk in het magazijn en dus vaste werktijden mijn aangenomen kinderen groot zien worden. Mijn vader komt uit een chauffeursfamilie en in mijn kindertijd tijdens schoolvakanties ging ik weleens met hem mee. Ik had al jaren mijn grootrijbewijs, maar nog geen E-rijbewijs. Dat heb ik drie jaar geleden gehaald inclusief code 95 en ben om zo maar eens te zeggen vaders achternagegaan.”

Chauffeur worden op latere leeftijd

“Natuurlijk waren het toen mijn vader chauffeur was heel andere tijden. Nu kun je gemakkelijker contact houden met het thuisfront. Maar ik ben blij dat ik mijn kinderen heb zien opgroeien. Van de keuze om pas op latere leeftijd chauffeur te worden, heb ik geen spijt gehad.”

Coronavirus

“Ik rijd nu voor Otten Transport uit Hoogeveen wekelijks een paar dagen in Duitsland en of België en daar geniet ik van. Vooral Duitsland (scroll door voor een klimfilmpje van de Oberhöllsteig in het Zwarte Woud – red.) geeft me toch een gevoel van vrijheid met veel ruimte, mooie natuur en authentieke dorpen waar je nogal eens doorheen rijdt. Sinds het uitbreken van het coronavirus is het chauffeur zijn er echter niet leuker op geworden. Laatst was ik bijvoorbeeld nog in Zeebrugge en daar is het sanitair bij laatste tankstation richting de haven nu gesloten. Ook bij het bedrijf waar ik lading moest lossen was het sanitair gesloten en stond er een Dixie buiten. Zo niet hygiënisch dat ik blij was dat ik een teiltje bij me had. Daar word je niet blij van en daarmee wordt het beroep chauffeur niet erg leuk van, maar goed, het is even niet anders. Gelukkig kom ik ook op plaatsen waar het wel goed geregeld is. Zo was ik vandaag bij een bedrijf het Noord-Duitse Willemshaven en daar hadden ze speciaal voor chauffeurs een mooi en netjes toiletblok met douches staan. En gelukkig zijn er in Nederland en Duitsland toch ook in deze tijd de nodige wegrestaurants die speciaal voor chauffeurs hun sanitaire voorzieningen geopend houden en een afhaalservice verzorgen. Ik zelf maak van die afhaalservice niet veel gebruik, omdat ik maar een paar nachten per week van huis ben. Ik ga dan liever voor een magnetronmaaltijd die ik van huis meeneem. Maar voor chauffeurs die hele weken van huis zijn, is die service van de wegrestaurants geweldig.”

Water, zeep, desinfecterende gel

“Ik houd in deze coronatijd afstand en was vaak m’n handen. Ik heb daarvoor water, zeep en een flesje desinfecterende gel aan boord. Nou had ik dat altijd al bij me, maar nu gebruik ik dat nog vaker. Ik zou het niet op m’n geweten willen hebben dat ik een brug voor infecties ben en iemand anders besmet. Voorlopig ben en blijf ik dus erg voorzichtig, maar tegelijk blijf ik wel genieten van de charme van het chauffeursleven en de vaak mooie uitzichten onderweg.”

Lees hier meer over wat er speelt omtrent het coronavirus.