“Sinds mijn zeventiende werk ik als kok in de keuken van ons familiebedrijf. Ik was vijftien jaar toen ik hier met mijn ouders kwam wonen. Het koken is mij met de paplepel ingegoten en is echt mijn lust en mijn leven. Dit werk ligt mij gewoon goed”, vertelt de 55-jarige eigenaar Robert ten Hove van Wegrestaurant De Barrière, dat gevestigd is in Beek in de buurt van de Duitse grens.
Robert maakt veel producten op de menukaart zelf, zoals de kip cordon bleus, gehaktballen, erwtensoep en diverse stamppotten. Hij studeerde in zijn jeugd Consumptief op de lts, vandaar. De stamppotten en andere gerechten laat hij, eventueel samen met een heerlijke rookworst, serveren door een van de vriendelijke en leuke gastdames en -heren. Zij hebben duidelijk plezier in hun werk en er wordt veel gelachen met gasten.
“Ik ben een kookgek”, zegt Robert. “Ik houd ervan om in de keuken in de weer te zijn. Daar ben ik helemaal in mijn element.” Voor chauffeurs en andere gasten kookt hij ook dagelijks aardappelen en veel soorten verse en dus gezonde groenten, zoals rode kool, andijvie, spinazie, rode bietjes, wortelen en prei. Bonen staan soms eveneens op ons menu. Voor chauffeurs, maar ook voor andere gasten, is er het dagmenu. Die bestaat deze woensdagavond uit tomatensoep, jägerschnitzel, aardappelkoekjes, spinazie met ei en als toetje vlaflip plus slagroom. Dit voor €22,50. Het dagmenu is elke dag anders. “Nee, ik wil niet op de foto”, zegt Robert ten Hove vriendelijk, maar beslist. “Laat mij maar mooi in de keuken staan en op de achtergrond onze familiezaak laten draaien en dan vind ik het prima.”
Eerste vaste klant
De menukaart ziet er uitgebreid uit. “Onze boerenschnitzel is een hardloper. Hetzelfde geldt voor de Uitsmijter Dirk, die bestaat uit twee sneetjes brood met meerdere eieren, ham, kaas en spek. Dirk de Haas was onze eerste vaste klant hier en daarom hebben we een uitsmijter naar hem vernoemd.” Ook pannenkoeken in allerlei varianten staan op de kaart. “Sommige vaste gasten nemen onze stamppotten en/ of erwtensoep zelfs mee als ze op wintersport gaan naar Oostenrijk.”
Ze zijn hier al twee jaar op zoek naar een gemotiveerde zelfstandig werkend kok, op parttime basis. Die heeft alle weekenden vrij. “Maar aan een kok is helemaal niet te komen”, zegt Robert met spijt.
Sinds 1983 is De Barrière in handen van de familie Ten Hove, want toen namen de ouders van Robert het wegrestaurant over van een Duitse vrouw. “Vroeger was dit ook al een café. In de jaren negentig kregen mijn vrouw Debby en ik de kans om de onderneming te kopen.” Zij werkt mee in de zaak. De administratie en personeelszaken zijn haar afdeling.
Ook de 17-jarige zoon Mitchel van het duo heeft horecabloed. “Momenteel ben ik hem aan het opleiden in de keuken. Hij volgt nu de opleiding Consumptief en hij loopt een half jaar stage bij mij. Hij heeft aangegeven ons familiebedrijf te willen overnemen als wij stoppen.” De Barriere heeft in totaal elf medewerkers.
Warme douche
Het bedrijf heeft binnen en buiten sanitaire voorzieningen. Achterin het restaurantgedeelte bevindt zich een douche die ietwat gedateerd is. Maar het belangrijkste is: hij doet het nog steeds uitstekend. Hier is tevens een toilet te vinden. Voor het douchen dienen chauffeurs €3 aan de bar te betalen. Robert: “Buiten hebben we naast ons bedrijf een toilet- en doucheunit staan. Hier mogen chauffeurs dag en nacht gebruik van maken. We zijn van plan om een nieuwe unit te plaatsen, maar dat is ons helaas tussen kerst en oud en nieuw nog niet gelukt.”
Op het verlichte terrein, dat plaats biedt aan negentig trucks met opleggers, en aan de parallelweg, overnachten onder de lantaarnpalen veel chauffeurs die uit heel Nederland afkomstig zijn. Maar ook vrachtwagenchauffeurs uit veel andere landen weten dat ze hier prima de nacht kunnen doorbrengen. Robert: “Ze hoeven niet te betalen om op ons terrein te overnachten.” Voor de veiligheid hangen rondom het bedrijf camera’s die dag en nacht aanstaan.
Bij De Barrière heerst een ongedwongen, huiselijke en gezellige sfeer. De houten tafels en stoelen en ook de houten bar met zo’n tien houten barkrukken, dragen hier aan bij. Verder branden overal in het truckerscafé waxinelichtjes op tafeltjes. In totaal telt het bedrijf 70 zitplaatsen.
Klanten komen snel de bestelling opnemen als chauffeurs zijn gaan zitten. Tijdens het wachten zitten velen vaak een beetje te spelen op hun mobiel. Anderen maken een praatje met een of meerdere collega’s. Vrachtwagenchauffeurs zijn hier niet zelden kind aan huis. Sommige komen hier een, twee, drie keer per week of zelfs vaker, voor maaltijden. Die meestal gecombineerd worden met al dan niet warme dranken of een lekker koud biertje.
Stamtafel
Aan de stamtafel zit Wietse de Jong (67). Hij komt uit Dokkum en hij rijdt voor Transportbedrijf Westra uit die plaats. “Eigenlijk ben ik al met pensioen, maar ik werk nog steeds met plezier. Vanochtend reed ik om drie uur weg uit Dokkum naar Haren in Duitsland. In Bochum laadde ik vanmiddag bij. Morgen ga ik lossen in Hoevelaken, daarna ga ik terug naar huis. Wietse komt regelmatig bij De Barrière. “Dit is een toptent. Het eten is heel goed en het is hier altijd druk en bovendien gezellig. Rond 20.00 uur in de avond en dan vooral op woensdag en donderdag en dat zijn de drukste dagen, dan staat het hele terrein vol trucks met opleggers. Vaak staan dan ook heel veel vrachtwagens achter elkaar opgesteld. Meestal tot wel halverwege richting Beek. Het is dus raadzaam om hier al vroeg op de avond te zijn.”
Twee andere chauffeurs komen aan de stamtafel zitten. “De eigenaar is een normale man en het personeel ook”, vertelt Bert Posthumus (54). Hij rijdt voor Robben Metaalrecycling in Wolvega. Hij is samen met zijn collega/ maatje, de 56-jarige Wander Bergsma uit Wamel, die voor HG Transport uit Heerenveen werkt. Zonder een bestelling af te wachten, komt gastvrouw Suzanne al met twee net geopende flesjes Hertog Jan aanzetten. Posthumus: ‘Wander en ik bellen vaak elkaar ‘s middags al om te vragen of we de volgende dag in Duitsland hetzelfde losadres hebben. Als dat zo is, dan spreken we hier altijd af om wat te eten en te drinken, te relaxen, te douchen en om te pitten. Voor ritten naar Duitsland ligt dit bedrijf gunstig. Ik kom hier twee keer per week.”
Wander vult aan: “Hier kun je nog normaal en dus in een ongedwongen en gezellige sfeer een frisje of een biertje drinken. Ik denk dat dit een van de beste truckerscafés van Nederland is, want alles klopt hier gewoon.”
Komen hier ook vrouwelijke chauffeurs? “Die zie je steeds meer. Alleen het zijn er nog niet zo veel”, aldus Suzanne. Net als veel andere personeelsleden werkt ze hier al jaren.
Niet alleen chauffeurs
Dit wegrestaurant ontleent zijn bestaansrecht vooral aan de vele chauffeurs die hier van maandag tot en met vrijdag komen eten, drinken, douchen, plassen, relaxen en overnachten. Maar ook andere zakelijke weggebruikers zoals vertegenwoordigers, inwoners van plaatsen in de buurt, ouders met kinderen, medewerkers van bedrijven en toeristen, weten De Barrière structureel goed te vinden. In de buurt van deze uitspanning bevindt zich een natuurgebied. De Barrière beschikt aan de linkerzijde van het pand over een terras. Hier staan een paar picknickbanken en hier wordt bij mooi weer veel gebruik van gemaakt.
In het weekend dicht
Robert: “Al jaren zijn we in het weekend gesloten, en daar ben ik blij mee. Van maandag tot en met vrijdag maken wij immers al zo veel uren.” Maar liefst 75 uur kunnen mensen terecht bij dit familiebedrijf. Ten Hove kijkt terug op een drukke dag. “We ontvingen vandaag zo’n zeventig tot tachtig gasten.”
Tekst: Dirk Bosman
- Bekijk ook
- debarriere.com