In de Klaver: ‘Het is gewoon normaal eten hier’
Een verzameling modelvrachtautootjes siert de lange bar en aan de stamtafel kan iedereen aanschuiven. Het personeel kent alle gasten en serveert schnitzels om je mouwen voor op te stropen. Wegrestaurant In de Klaver in het Groningse Niebert ademt een ouderwets gezellige huiskamersfeer, waar chauffeurs onderweg in het noorden graag voor omrijden.
Halverwege de middag is het leeg op de enorme parkeerplaats achter wegrestaurant In de Klaver in Niebert. Het is de stilte voor de storm, want rond etenstijd stroomt het hier op doordeweekse dagen vol met vijftig tot honderd trucks. ‘Parkeerwachter’ Sas, de oudste broer van eigenaar Gerard van der Velde, staat elke drukke avond in een oranje hesje klaar om het inparkeren in goede banen te leiden. Zo komen alle wagen netjes zij aan zij achteruit ingeparkeerd te staan.
Eenmaal gestald kunnen de chauffeurs naar binnen om zich te warmen aan de hartelijke en gezellige sfeer van het café-restaurant. Daar volgt een gastvrij onthaal en een ruime kaart, waarna de meeste stamgasten toch zwichten voor de fameuze schnitzels, gebakken door de eigenaar zelf. “Die kennen ze overal. Het is gewoon normaal eten hier, ja. Onze snert en bonensoep zijn ook populair”, vertelt Van der Velde. Zijn rechterhand Gerard Cazemier valt hem bij. “Het moet wel normaal eten zijn, anders hoeven ze het niet. Een carpaccio als lunch hoef je niet te serveren. Maar met 35 gerechten kun je onze keuken toch erg uitgebreid noemen.”
Tekst gaat verder onder de foto.
Gezellige bar
Volgens de beide heren is In de Klaver een van de weinige plekken in Nederland waar chauffeurs en stamgasten samen aan de bar zitten. “Iedereen ouwehoert met elkaar, er worden geintjes uitgehaald, het is heel gemoedelijk” vindt Cazemier.
Toch heeft de zaak meer te bieden dan een gezellige bar en een goede maaltijd. Voor de vele chauffeurs die op de parkeerplaats overnachten zijn vijf douches beschikbaar – tegen betaling van 1 euro – en vanaf een uur of vier in de ochtend kunnen ze al terecht voor een ontbijt en een kop koffie. Chauffeurs zijn niet de enige klandizie waar In de Klaver op draait. In de weekenden is het café populair bij uitgaanspubliek in de regio en verder beschikt het wegrestaurant over twee feestzalen, waar ook met de anderhalve metermaatregel, ruimte genoeg is om honderdvijftig mensen te laten eten. Grote groepen kunnen hier terecht voor diverse buffetten.
Tekst gaat verder onder de foto.
Familiebedrijf
In 1974 namen de ouders van Van der Velde In de Klaver over, dat toen nog een klein dorpscafé was. “Het heette al zo, toevallig heet mijn moeder ook Klaver, dus het is zo gebleven”, lacht hij. Eerst leunden ze sterk op de klandizie van de maandagse automarkten op het terrein naast het café. “Maar dat liep terug en in 1980 begonnen ze het wegrestaurant. Mijn vader was nog chauffeur geweest en wist wat dit publiek wilde.”
Al snel kwamen de drie zonen Martin, Frans en Gerard meewerken en na enkele jaren namen ze de zaak van hun ouders over. Frans stapte er vrij snel uit, maar liet wel zijn verzameling modeltrucks achter ter verfraaiing van het interieur. De echtparen Martin en Mina en Gerard en Jannie runden daarna jarenlang samen de zaak, die stap voor stap uitgroeide tot wat het nu is. Helaas kwam Martin in augustus plotseling te overlijden. Een groot verlies. Hij was populair bij de chauffeurs, die hij allemaal bij naam kende. Zelf was hij trotse eigenaar van een Amerikaanse showtruck en twee jaar geleden nog haalde Martin een landelijke show naar Niebert.
Het blijft een echt familiebedrijf, want de volgende generatie draait ook mee. “Vanaf januari komt onze zoon Theo erbij in de zaak, hij heeft de Middelbare Hotelschool gedaan”, vertelt Van der Velde. Ook zijn dochters Gerdie en Marina werken ieder weekend in het café, terwijl hij en zijn vrouw al jarenlang in de keuken staan. De rolverdeling is helder. “Ik bak het vlees. Jannie bereidt de groente, gebakken aardappelen en frites.”
Grensgebied
Het café-restaurant ligt precies op de grens van de dorpjes Nuis en Niebert, een kilometer of twintig onder de stad Groningen. “De grens loopt dwars door het café. Kijk hier”, wijst Van der Velde. De chauffeurs moeten bij Marum een klein stukje van de A7 af, borden in het weiland langs de snelweg wijzen ze de weg. “Even de weg af, vinden ze juist leuk. In wegrestaurants langs de snelweg hebben ze toch niks te zoeken? Een chauffeur moet ’s avonds even gezellig zitten en een gesprek kunnen voeren. Ze zitten de hele dag al alleen op de wagen”, vindt Cazemier.
Er waren jaren dat sommige chauffeurs wel vijftig kilometer omreden voor In de Klaver, maar met de striktere regels van de Rijdentijdenwet is dat voorbij. Ook blijven de chauffeurs niet meer tot na twaalven aan de bar zitten, die tijd is geweest. Anderzijds heeft de plicht tot stoppen en rusten ook weer nieuwe klandizie opgeleverd. Van der Velde: “We treffen hier chauffeurs die de hele week door Nederland toeren. Ook bloemenrijders naar Noord-Duitsland en Scandinavië komen hier veel.”
Corona
Uiteraard zijn de beperkingen door corona niet aan het wegrestaurant voorbijgegaan. Tijdens de eerste lockdown mochten de chauffeurs niet binnen eten, maar wel bestellen. De maaltijden kregen ze bij hun wagen geserveerd, en op het parkeerterrein werden mobiele toiletten geplaatst. “In de huidige avondklok geldt er gelukkig een uitzondering voor wegrestaurants, en blijft onze zaak op doordeweekse avonden open voor chauffeurs”, zegt Van der Velde.
“Maar op het andere front worden wij net als andere horecagelegenheden wel geraakt. Hoe lang die narigheid nog doorgaat, weet niemand. Het zou mooi zijn als de jaarlijkse Truckrun weer door kan gaan. In de Klaver functioneert dan als clubcafé van de organisator, de regionale truckersvereniging Nienoord. Die dag in mei, wanneer chauffeurs her en der in het land een rondje rijden met een verstandelijk beperkte bijrijder kon al twee jaar niet doorgaan. Ook dat is een gemis.”
Lees ook:
